Ryba po grecku to klasyk, ale jej smak zależy od jednego, wyboru idealnej ryby. Zła decyzja i masz papkę z ośćmi. Dobra? Masz danie, o którym goście będą mówić do Nowego Roku.
Pamiętam, jak mama robiła wielki półmisek ryby po grecku. Pachniało w całym domu. Zawsze powtarzała, że farsz to jedno, ale prawdziwym testem jest ryba. Musi być zwarta, żeby nie rozpadła się pod ciężarem warzyw, i mieć jak najmniej ości, żeby nikt nie musiał przy stole walczyć o życie. Przez lata przetestowałem wiele gatunków i mam swoich pięciu faworytów.
Jaka ryba do ryby po grecku?
- Dorsz – to wybór numer jeden i absolutny pewniak. Jego mięso jest białe, zwarte i ma duże, łatwe do oddzielenia płaty. Najlepiej wybrać polędwicę z dorsza, jest mięsista i praktycznie pozbawiona ości, co jest ogromnym plusem na świątecznym stole, zwłaszcza gdy są dzieci i seniorzy.
- Miętus – to mój tajny faworyt, ryba często niedoceniana. Ma niezwykle delikatne, białe i sprężyste mięso. A co najważniejsze – ma tylko kręgosłup i zero drobnych ości międzymięśniowych. To najbezpieczniejsza ryba, jaką można sobie wyobrazić, a jej maślany smak genialnie komponuje się ze słodyczą warzyw.
- Sum – dla wielu to zaskoczenie, ale sum (hodowlany, nie dziki) ma zwarte, białe mięso o lekko słodkawym smaku, które nie rozpada się po usmażeniu. Ma bardzo mało ości, które łatwo usunąć. To ciekawa alternatywa, która świetnie trzyma formę pod warzywną pierzynką.
- Halibut – to wersja bardziej luksusowa i elegancka. Jego mięso jest białe, zwarte i dość tłuste, dzięki czemu po usmażeniu jest niewiarygodnie soczyste i maślany w smaku. Ma bardzo mało ości i świetnie komponuje się z warzywnym, słodko-kwaśnym sosem.
- Mintaj – to klasyka gatunku i najbardziej budżetowa opcja. Ważne, by wybrać filety dobrej jakości. Jego mięso jest chude i delikatne. Choć nie jest tak zwarty jak dorsz, po usmażeniu i przykryciu warzywami świetnie daje radę i jest po prostu smaczny.
Jak przygotować rybę do tego dania?
Sposób przygotowania ryby przed przykryciem jej warzywami ma ogromne znaczenie dla końcowego efektu. Oto cztery klasyczne metody.
- Smażenie w mące – to najbardziej tradycyjna i najprostsza metoda. Kawałki ryby, obtoczone w mące i usmażone na złoto, tworzą delikatną, chrupiącą skórkę, która chroni mięso, ale nie dominuje nad smakiem warzyw. Pasuje do każdej białej ryby.
- Smażenie w panierce – dla tych, co lubią bardziej chrupiącą teksturę. Ryba obtoczona w mące, jajku i bułce tartej tworzy grubszą, bardziej wyrazistą panierkę. Nawet pod warzywami zachowuje ona część swojej chrupkości. Ta metoda świetnie pasuje do mintaja.
- Pieczenie w piekarniku – to lżejsza i mniej kaloryczna alternatywa. Kawałki ryby, skropione oliwą i doprawione, piecze się krótko w wysokiej temperaturze, a dopiero potem przykrywa warzywami. Idealna metoda dla tłustszych ryb jak halibut czy łosoś.
- Gotowanie na parze – najzdrowsza i najdelikatniejsza opcja. Kawałki ryby gotuje się na parze z dodatkiem ziół. Jest lekka, soczysta i pełna naturalnego smaku. Tę metodę polecam zwłaszcza do delikatnych ryb, jak dorsz,
Czytaj też:
To był świąteczny hit babci. Dopiero po latach odkryłem, jak naprawdę robiła rybę po greckuCzytaj też:
Na święta nie kupuję dorsza. Dietetycy polecają filety bez ości i zapachu. Z nich robię najlepszą rybę po grecku.